ความจริงที่คนเรารู้อยู่แก่ใจ แต่กลับทำไม่ได้เสียดี

อะไรควรหรืออะไรไม่ควร เชื่อหรือไม่ว่าทุกคนย่อมมีจิตสำนึกและรู้อยู่แก่ใจ แต่ที่มันทำไม่ได้ก็เพราะจิตใจตัวเองที่ไม่สามารถหักห้ามหรือเลิกที่จะคิดและเลิกที่จะทำได้ ซึ่งเรื่องบางเรื่องดีแต่ก็กลับไม่ทำ ดังนั้น วันนี้เราจะมาดูว่า มีเรื่องอะไรกันบ้างที่ทุกคนรู้อยู่แก่ใจแต่กลับทำไม่ได้กัน

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน นี่คือเรื่องจริงที่เราถูกสอนกันมาตั้งแต่เล็กจนโต แต่ด้วยความที่ยุคสมัยนี้การอยู่คนเดียวอาจจะไม่รอด จึงมักทำให้คนเราติดนิสัยและพึ่งพาคนอื่นจนเป็นนิสัย ซึ่งเมื่อถึงเวลาที่ต้องพึ่งตัวเองก็เลยที่ทำให้ตัวเองทำอะไรไม่ได้ เพราะในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถพึ่งคนอื่นได้ตลอดไป

ใช้ชีวิตอย่างมีสติ เพราะสติ เป็นคำที่ทุกคนคุ้นเคยกันดี แต่เอาเข้าจริงกลับไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสติคืออะไร ซึ่งความหมายของคำว่าสติก็คือ รู้ตัวเองตลอดเวลาว่ากำลังทำอะไรอยู่ ดังนั้นอย่าปล่อยให้ความเคยชินทำให้ให้เราเพลิดเพลินและทำอะไรไปโดยขาดสติ เพราะเมื่อมีสติเราจะรู้ว่าสิ่งที่เรากำลังทำมันดีหรือไม่ดี

อยู่กับปัจจุบัน เพราะคนเราส่วนใหญ่มักจะปล่อยวางอดีไม่ได้ หรือบางคนคาดหวังและวางแผนถึงอนาคต โดยลืมไปว่าปัจจุบันต่างหากทีสำคัญที่สุด ดังนั้นอย่าไปกังวลอะไรกับเรื่องที่ยังมาไม่ถึงและปล่อยวางกับเรื่องที่ผ่านมาแล้ว

ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง ฟังดูง่ายแต่ทำยาก เพราะบางคนนั้นก็ใช้ชีวิตหลอกตัวเองไปวัน ดังนั้นอย่าทำตามค่านิยม รู้จักตัวเองและประมาณตัวเอง อย่าทำอะไรเกินตัวจนสร้างความลำบากให้กับตัวเอง

คิดทุกอย่างที่พูด เพราะคนเราส่วนใหญ่มักปล่อยให้คำพูดเป็นนาย ดังนั้นคิดก่อนพูดไม่ใช่พูดแล้วค่อยมาคิด ยิ่งถ้าพูดไปแล้วเสียมากกว่าได้ ก็สู้ที่จะไม่พูดเลยจะดีกว่า เพราะบางครั้งการพูดโดยที่ไม่ได้คิดอาจจะนำความเสียหายมาได้

ความรักผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จงจำไว้ว่าต่อให้รักกันมากแค่ไหน สักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี คำว่าตลอดไป ในเรื่องของความรักมันไม่มีอยู่จริง ดังนั้นไม่มีใครผิดหวังเพราะความรัก เพราะสาเหตุทียังทุกข์อยู่ ก็เพราะสิ่งที่รู้อยู่เต็มอกแต่ก็ยังไปคาดหวังกับมัน 

รวยหรือไม่ อยู่ที่ พอแค่ไหน ความรวยนั้นใครๆ ก็อยากรวย แต่ความรวยของคนเราไม่เท่ากัน เพราะในความเป็นจริงมันอยู่ที่กิเลส อยากได้อยากมี บางคนต่อให้มีแค่ไหนก็ยังไม่รู้จักพอ จึงยังไม่รู้จักความรวยเสียที

 

สนับสนุนโดย  วิธีเล่นหวยหุ้น มือใหม่